اثر آزادسازی تجاری صنعت چوب بر کیفیت محیط زیست ایران در ارتباط با شرکای تجاری چوبی (مطالعه موردی: انتشار گاز دی‌اکسید کربن)

امروزه نگرانی از تخریب محیط زیست و حفاظت از آن به‌عنوان یک الویت مطرح است. در این زمینه تأثیر تجارت بر محیط زیست یک مسئله مهم و روبه رشد در سیاست­‌های تجاری است. تجارت بین‌­الملل با توجه به سه اثر مقیاس، ترکیب و فناوری کیفیت محیط زیست را تحت تأثیر قرار می­دهد. در این راستا از شاخص انتشار دی‌­اکسید کربن برای نشان دادن کیفیت محیط زیست استفاده می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثرات ناشی از آزادسازی تجاری صنعت چوب بر کیفیت محیط زیست ایران در ارتباط با 16 شریک اصلی تجاری چوب آن طی دوره زمانی 2015- 1995 بود. در این پژوهش از روش پانل دیتا و نرم‌افزار Stata برای تخمین مدل استفاده شد. نتایج  تصریح مدل نشان داد که اثر مقیاس به مقدار 0/08 واحد و اثر ترکیب به مقدار 0/427 واحد بر اثر فنی غلبه داشتند. همچنین، نتایج نشان داد که بر اثر آزادسازی تجاری صنعت چوب ایران در ارتباط با شرکای چوبی خود، برآیند سه اثر مذکور به مقدار 0/424 واحد منجر به کاهش کیفیت محیط زیست می­شود.